: opkomst en neergang van het ongeloof in de moderne wereld //

In een pamflettistisch boek schetst McGrath de geschiedenis van het atheïsme vanaf de bestorming van de Bastille (1789) tot nu. Ook analyseert hij de denkbeelden van notoire atheïsten als Freud, Marx en Dawkins. Wat begint als een revolutionaire wereldvisie die ons moet bevrijden uit onderdrukking en bijgeloof, ontaardt al snel in een missie die in fanatisme niet onderdoet voor die van haar gelovige tegenstanders. Nog steeds zijn er denkers die de wetenschap in stelling brengen om ons van het juk van de religie te verlossen. Maar hun kans op succes is gering. Niet alleen constateert McGrath een toegenomen religiositeit - het atheïsme biedt volgens hem ook geen morele en intellectuele richtlijnen voor de complexe problemen van onze tijd. //

Recensie(s) :
Na een inleiding waarin een verband wordt gelegd tussen de Griekse klassieke beschaving en de revolutionaire achttiende eeuw beschrijft de auteur breed het opkomende atheisme voor de Franse revolutie, tijdens dit gebeuren en daarna, in de negentiende eeuw. Zeldzaam helder geeft hij de ideeen van Feuerbach, Marx en Freud ten aanzien van het atheisme weer. Dan volgt een schets van het verband tussen natuurwetenschappen en atheisme. Het Engelse atheisme krijgt speciale aandacht. De God-is-dood-gedachte gaat van Dostojevski via Nietzsche en Camus, alsmede de theologie van die naam naar de Sowjet-staat. In het tweede deel volgt de achteruitgang van het atheisme. Het postmodernisme laat alle ruimte open voor andere waarheden dan die van het atheisme. De miljoenenmoorden in Duitsland en Rusland hebben het atheisme veel kwaad gedaan. Uiteindelijk blijkt het atheisme niet een vaststaand feit, maar ook een geloof, evenals het christendom. Belijders van een godsdienst blijken veel gemakkelijker een gemeenschap te kunnen vormen dan die van het atheisme, dat op grond van dit alles er niet rooskleurig voor staat.