'De godsdienst is een goede zaak,/ En geeft het mensdom veel vermaak.' rijmde Lukas de Wilde al in Mutatuli's Ideën. De bloemlezing Lachen mag van God wil aan het vermaak van het mensdom bijdragen. God wordt in de Nederlandse poëzie al eeuwenlang bezongen, in stichtelijke, godsvruchtige en godvrezende verzen. Vele bloemlezingen met religieuze poëzie, en gedichten bestemd voor de kerkelijke feestdagen zijn aan Lachen mag van God voorafgegaan. Maar deze bloemlezing geeft een heel andere kijk op God. Zij bevat gedichten die zowel gelovigen als ongelovigen zullen aanspreken. Op lichte toon krijgt God van elke dichter een eigen gezicht. Na de 'God is dood'-thelogie uit de jaren zestig ('God is dood, Leve de kerk.', Fons Jansen) is God weer opgestaan ('god is niet dood, waarom zou hij ?', Gust Gils). Via Willem Kloos had Hij al voorspeld: 'Maar ik zal heerlijk in mijn vers herrijzen.' God heeft zich daarna, evenals daarvoor, binnen de Nederlandse poëzie in vele gedaanten vertoond. Lachen mag //

Recensie(s) :
Een bloemlezing gedichten over God, liefst niet te lang en "genietbaar voor lezers van nu", was het credo van de samenstellers. Het resultaat is een bundel met een hoog Boekenbal-1997-gehalte: God in de toptien, het Opperwezen verkleed als de Schreeuw van De Leeuw en nepengelen die je mee naar huis mag nemen... Een diep geloof, evengoed als het parodiëren van "Gods grondpersoneel", heeft in onze literatuur vaak tot schitterende gedichten geleid. 't Is dan een omissie om wèl Cats op te nemen, maar niet een Vondel, Revius, Luyken en van Gezelle, Slauerhoff, Andreus uitgerekend de meest kleurloze gedichten. De flauwe sneer op Huub Oosterhuis in de inleiding bewijst de consumentgerichte willekeur van de bloemlezers: deze dichter is in het geheel niet vertegenwoordigd, terwijl hij toch het gezicht van de moderne religieuze poëzie heeft bepaald. De aardige spotgedichten van Huygens of light-verseman Willem Willink ten spijt, bljf je als geïnteresseerd lezer denken dat Aarts cs het FingerspitzengefÜhl voor ragfijne mystiek, eenvoudig geloof of doeltreffende ironie missen. De Nederlandse (a-)religieuze poëzie heeft veel meer kwaliteit dan dit duo ons en onze kinderen wil doen geloven. Jammer.