Koers Zuid, richting Noord is niet alleen een gedetailleerd verslag van de in 1973 uitgevoerde militaire staatgreep van generaal Pinochet tegen de democratisch gekozen socialistische regering van Salvador Allende, het is daarnaast een minutieuze zoektocht naar cultuur en identiteit, waarin de schrijver zichzelf niet spaart.

Een reis in twee talen luidt de ondertitel van deze literaire autobiografie, en dat is niet voor niets: verschillende keren heeft Dorfman zijn taal en culturele identiteit omgeruild. Hij is, in 1942, in Buenos Aires geboren, woonde van zijn tweede tot zijn twaalfde in New York, waar hij een volledig Amerikaans kind werd met een diepe afkeer van alles wat Latijns-Amerikaans was. Na de verhuizing in 1954 naar Chili hield hij verbeten vast aan zijn Amerikaanse achtergrond, tot hij in de linkse studentenbeweging terechtkwam en het omgekeerde doormaakte: hij weigerde nog Engels te spreken, beschouwde zich als een echte Chileen en beleed een grondige afkeer van de Verenigde Staten. Drie jaar later, na de door de CIA gesteunde staatsgreep van Pinochet, wist Dorfman ternauwernood aan de dood te ontkomen door - paradoxaal genoeg - naar de VS te vluchten, waar zijn bestaan als balling begon.

Dorfman werd de stem van de Chileense Exil-gemeenschap in de wereld. In woord en geschrift trok hij ten strijde tegen de dictatuur van Pinochet. Tegelijk bouwde hij een literair oeuvre op van romans, verhalen en toneelstukken die allemaal thematisch aan de Chileense nachtmerrie zijn gelieerd, maar ver boven de simpele strijdcultuur uitstijgen. Zijn bekendste toneelstuk, Death and the Maiden, werd door Mike Nichols op Broadway op de planken gebracht en later door Roman Polanski verfilmd.