Ik ga op mijn tenen staan en trek aan het touw boven mijn hoofd. De vlizotrap kantelt. Ik zet het uiteinde op de grond, klim naar boven, ontgrendel het dakraampje en stap via een kist op het dak. Bergen en dalen, meren en zeeën, strekken zich uit tot aan de horizon. Elke cel in mijn lijf resoneert met de belofte van ultieme vrijheid. Niemand kan me tegenhouden, elke beslissing is nu aan mij. Ik spreid mijn armen en met een bevrijdende schreeuw laat ik me voorover vallen. Moeiteloos vind ik mijn vlucht. Vogels begeleiden me. Ik vlieg over bergketens, scheer over oceanen en volg golven tot ze zich zacht op witte stranden neerleggen. Ik rust niet. Bij het eerste daglicht zal alle vrijheid van me worden afgenomen.
Frank worstelt met veranderingen in het onderwijs. Leerlingen mogen niet meer enkel worden onderwezen maar moeten vooral worden gecoacht. Fouten bestaan niet meer, het zijn mooie leermomenten. Van leraren wordt verwacht dat ze in staat zijn te kijken in de richting waarin leerlingen kijken. Als Frank bij een jongen die hem het bloed onder de nagels vandaan haalt, finaal over de schreef gaat, wordt hij gedwongen een uitgebreide cursus te volgen. Hij verzint leugens om het leven dat hij leidt buiten zicht van medecursisten te houden: de problemen op zijn werk, de miserabele toestand van zijn huwelijk. Langzaam ontdekt hij de rol die zijn opvoeding in dat alles speelt.
Een pakkende roman over verlangen en onmacht, schuld en schaamte. Over leugens ook, dat wat vandaag de dag wordt aangeduid met: alternatieve feiten en fake news.