Rond 1950 schiep Annie Schmidt een paar karakters waarmee zij een hilarisch beeld kon geven van het knusse, gezellige, benauwende en hypocriete Nederland van die tijd. De dames Groen, de dominee en natuurlijk het schaap zelve zijn al snel tot het klassieke cultuurgoed van Nederland gaan horen. De vorm van de verzen (zevenvoetige jamben) waarin Annie ze beschreef, een vorm die niet eerder in het Nederlands werd gebruikt en die zij als geen ander beheerste, droeg veel aan het succes van 'het Schaap' bij.In 1951 verscheen een eerste bundeling: Het schaap Veronica, in 1953 Kom, zei het schaap Veronica en in 1960 Het schaap Veronica haar staart, dat meteen in Het hele schaap Veronica werd opgenomen. Zo ontstond een monument voor een karakter en voor een versvorm die sindsdien onlosmakelijk met de figuur en het werk van Annie M.G. Schmidt is verbonden. En die voor de goede verstaander een aardige aanvulling geven op onze kennis van Annies karakter.'Het schaap Veronica - dat is een schilderijtje van bourgeoisie waar ik me heel prettig in voelde. Als het enige schaap erin. Een dartel beest. Het waren sterk autobiografische versjes, ja.' Annie M.G. Schmidt in een interview met Ischa Meijer'Deze gedichten kun je als kind al gemakkelijk waarderen, maar ze groeien met je mee als je groter wordt. En ze maken (net als alle goede literatuur) de indruk dat de auteur ze vooral voor zichzelf heeft geschreven.' Willem Wilmink in In de keuken van de muze