Dit boek is niet geschikt voor fijnbesnaarde mensen. Bij regelmatig gebruik kan het leiden tot ontgoochelingen, kritische afstandelijkheid tegenover de materie en zelfs tot cynisme en blijvend verlies van vertrouwen in de computerindustrie. In zeldzame gevallen is melding gemaakt van het opzeggen van abonnementen op computertijdschriften en on lineservices, aanvallen van tegen de digitale techniek gericht vandalisme en paniekaankopen van bijvoorbeeld vulpennen, rekenlinialen en gelinieerd papier. Tot de speciale risicogroepen behoren, naar de ervaring van auteur en uitgever: geëngageerde informaticapioniers, overtuigde bedrijfsmedewerkers, managers van computerbedrijven, informaticajournalisten en computerfreaks. De psychisch stevig in zijn schoenen staande lezer daarentegen biedt het onderhavige werk behalve wetenschappelijke informatie nog een tweede nuttige inlichting: het besef dat hij niet alleen staat in de strijd tegen in silicium gegoten geniepigheden, wraakzuchtig op zwakheden loerende netwerken en achterbakse algoritmen. //

Recensie(s) :
Humoristisch boekje rond de wet van Murphy (wanneer iets mis kán gaan, gáát het ook mis). Deze wet wordt achtereenvolgens toegepast op een groot scala van aan computers gerelateerde onderwerpen: van computer, hardware en software in het algemeen via printers, tekstverwerkers, databases en spreadsheets naar de mens (programmeurs en gebruikers). De schrijver heeft zijn eigen ervaringen (lees: ergernissen) op papier willen zetten en heeft daarbij zoveel mogelijk mensen in zijn omgeving gevraagd hun eigen negatieve ervaringen onder woorden te brengen. Resultaat is een verzameling van uitspraken en stellingen die allemaal op hetzelfde neerkomen: computers doen nooit wat de gebruikers verwachten. Kortom: een boekje dat veel in (steeds anders geformuleerde) herhalingen vervalt en voornamelijk aanspreekt door de herkenbaarheid van de beschreven situaties wanneer de lezer deze zelf heeft meegemaakt.