Het boek dat thans voor u ligt, dat ge hebt opengeslagen en waarin ge reeds wat gebladerd hebt, dat boek kan het niet zonder ,woord vooraf" stellen. Want niet alleen dat de lezer recht heeft om den samensteller te vragen op welke wijze hij de "Oogst der tijden" heeft binnengehaald, ook die samensteller voelt zich ertoe gedrongen om verantwoording aangaande zijn werk af te leggen.
Hij stelt er prijs op om te vertellen, hoe hij tot zijn arbeid kwam, volgens welke opzet hij werkte en wat hij met de samenstelling van zijn boek beoogde.
Nu dan: ook gij, lezer, zult wel eens op een lange avond bij een goeden vriend op bezoek geweest zijn. Uw vriend is een minnaar van goede boeken, die hij gedurende vele jaren bijeengebracht heeft. Het kan moeilijk anders, of het gesprek komt al spoedig op die boeken. Immers, gij deelt zijn liefde voor de schone letteren en nu staat gij beiden van uw stoelen op en gaat voor zijn boekenkast staan. Hij haalt een boek uit die kast, vraagt of ge het kent, bladert er in en leest u bladzijden voor die hem lief zijn. En weer een ander boek haalt hij te voorschijn en ook daaruit leest hij voor en hij vertelt u, waarom hij het gekozen gedeelte zo schoon vindt en ge luistert en soms ook neemt gij zelf van de planken een boek, waarvan ge verheugd zijt, dat ook hij het bezit en naarmate ge voortgaat met praten en voorlezen, gaan de uren ongemerkt voorbij.
Zó zou de samensteller van ,,Oogst der tijden" willen, dat de lezer en hij contact met elkaar konden vinden. En dus: deze keur uit de beste werken van de wereldlitteratuur wil geen wetenschappelijk boek voor wetenschappelijke mensen zijn, doch vóór alles als 't ware de handleiding voor een vriendschappelijk gesprek, waarin wij elkaar wijzen op schone dingen van alle tijden, waarin wij ons samen in die schone dingen verdiepen om er wijzer, moediger en rijker door te worden. Samen willen wij de eeuwen doorwandelen en, alsof wij over een landweg liepen, willen wij telkens stilstaan en elkaar op nieuwe uitzichten en vergezichten wijzen.
Het spreekt bij zo'n wandeling van zelf, dat wij niet overal kunnen stilstaan en dat wij telkens node de verleiding weerstaan om te linker of te rechter zijde een lokkende zijweg in te slaan. Om het zonder beeldspraak te zeggen: de literatuur van alle volken en eeuwen is zo rijk en veelvuldig, dat geen enkele keuze daaruit van die veelvuldige rijkdom ook maar bij benadering een enigszins volledig beeld zal kunnen geven.