De Khan-code van Catherine Collins en Douglas Frantz is een non-fictie thriller over spionage, falende inlichtingendiensten en de handel in atoomgeheimen. Jarenlang wist de Pakistaanse kerngeleerde A.Q. Khan vanuit Nederland de technologie om kernwapens te maken naar zijn vaderland te smokkelen, en vandaar door te verkopen aan landen als Iran, Libië en Noord-Korea. Toen de CIA zijn netwerk in 2003 eindelijk oprolde, was Pakistan als kernmacht en Teheran al bijna in staat een kernwapen te bouwen. Khans netwerk had bijna een kwart eeuw lang de gevaarlijkste atoomgeheimen over de wereld verspreid: de nieuwste wapenontwerpen, blauwdrukken voor fabrieken om uranium te verrijken, tekeningen voor atoomkoppen - alles was te koop voor de hoogte bieder. De Khan-code neemt de lezer mee achter de schermen van deze levensgevaarlijke handel en geheime operaties van de internationale veiligheidsdiensten, die wel op de hoogte waren, maar veel te laat ingrepen. Om het nucleaire netwerk van Khan op te rollen, had de CIA uiteindelijk nog maar één kans. En er waren aanwijzigingen dat de belangrijkste informant, een Zwitsers familie van handelaars in nucleaire onderdelen, niet het hele verhaal had verteld. Op basis van explosieve nieuwe informatie uit gesprekken met talloze betrokkenen en zeer vertrouwelijke documenten, schetsen onderzoeksjournalisten Collins en Frantz een zeer levendig en overtuigend beeld van spionage, contraspionage, een falende CIA en falende politici. De Khan-code leest als een thriller - maar beschrijft helaas de gevaarlijke werkelijkheid.