Een belangrijk deel van de discussies binnen de arbeidersbeweging is steeds gevoerd in de vorm van brochures, artikelen, vlugschriften en dergelijke. Alleen al de publicatievorm van dit materiaal heeft er veel toe bijgedragen om deze geschriften uit latere discussies vrijwel te doen verdwijnen. Soms blijven ze van naam bekend, maar zijn ze in feite ontoegankelijk geworden; vaak raken ze zelfs geheel en al in de vergetelheid. Toch gaat het hier juist om de meest directe en concrete neerslag van het bewustzijn van de beweging, en daarom is het van groot belang een aantal van deze teksten te herdrukken.
Ondanks de onderzoekingen van Max Nettlau, de grote historicus van het anarchisme, is er van Anselme Bellegarrigue weinig meer bekend dan uit zijn niet zeer talrijke geschriften blijkt. Dit weinige is echter genoeg om hem te karakteriseren als een van de interessantste figuren uit de Revolutie van 1848. Ook al treedt hij pas voor het voetlicht nadat de Parijse arbeiders in juni van dit jaar zijn verslagen, hij is de eerste die de contrarevolutie en haar oorzaken aan een scherpe analyse onderwerpt. In zijn kritiek op alle republikeinse fracties (met inbegrip van Proudhon) zette hij tegelijk zijn opvattingen uiteen over een radicale democratie die geen behoefte heeft aan regeerders of parlementariërs van welke kleur dan ook. Behalve zijn brochure Au fait, au fait!! (1848) bevat deze uitgave de volledige tekst van het eenmanstijdschrift dat Bellegarrigue in 1850 uitgaf onder de programmatische titel l'Anarchie. Journal de l'ordre.