: luisteren naar de stilte onder de crisis //

Onze kinderen en kleinkinderen zullen ons beoordelen op de vraag of wij zagen wat er aan de hand was, en zich afvragen waarom wij in weerwil van onze analyses collectief de handdoek in de ring gooiden. Soms krijg je de indruk dat we onderworpen zijn aan een duivelse voorzienigheid die de aanstaande ontdekking van de Theorie van Alles laat samenvallen met het passeren van een point of no return waarachter er niets meer over is om nog onze hoop op te vestigen: het zien van het licht en het aanbreken van de duisternis in één oogwenk geconcentreerd."

Aldus één van de scenario's die in dit boek ten tonele worden gevoerd. Holofaust is een reeks moralistische, fatalistische, soms humoristische én hoopgevende beschouwingen over onze tijd. Geschreven vanuit de verwondering dat een mensheid die alles zou kunnen zijn, zo hardnekkig op weg lijkt naar niets. De verbindingen hiervan met hebzucht, zelfwording, vriendschap, eetcultuur, mystiek, religie, wetenschap, frustratietolerantie, verlangen, seks, en de vraag hoe Maastricht de culturele hoofdstad van het universum kan worden, passeren de revue. De filosofische schermutselingen maken Holofaust tot de eenmansguerilla van een stand_up philosopher die staat voor de menselijkste van alle emoties: de hoop.

Govert Derix is filosoof, schrijver en adviseur. Van zijn hand verschenen onder meer The Vision Web, op reis naar 's werelds spannendste ondernemingsvorm (volgens de Volkskrant een van de beste boeken over werk uit 2000) en Ayahuasca, een kritiek van de psychedelische rede (nominatie Socrates Wisselbeker 2004).

Zoals er voor Eva geen weg terug was naar het aardse paradijs, zo is er na Holofaust geen weg terug naar de naïveteit. //

Recensie(s)
De auteur gaat uit van de vraag naar de diepere oorzaken van de huidige crises, met name de economische crisis. In een twaalftal essayistische beschouwingen verbreedt hij zijn moralistische vertrekpunt - hebzucht - tot de preferentie in het westerse mensbeeld voor beheersing en controle over natuur, lot en (samen)leven. Dit faustische mensbeeld - zie ook de wat irritante titel - focust op wat hij noemt de duivelse voorzienigheid en niet op de goddelijke onvoorzienigheid, die de bron is van de echte menselijke waarden als verwondering, liefde, humor, gevoel voor rechtvaardigheid, creativiteit en dergelijke. Door spirituele vernieuwing kan een nieuw focus in het mensbeeld worden gecultiveerd, waaruit de benodigde cultuurvernieuwing zich kan voltrekken. Deze redelijk zware boodschap wordt gebracht in een alleszins leesbare, wat luchtige stijl.