: het lichaam als private obsessie //

Ons lichaam is ons meest eigen bezit. Wij hebben het echter niet zelf geschapen. Evenmin kunnen wij er in volle vrijheid over beschikken. Onze sociale omgeving, de cultuur waarin wij leven, de stand van wetenschap en techniek beperken (of vergroten) de mogelijkheden om met ons lichaam te doen wat wij willen.
Het lichaam is ons enige middel om de wereld buiten ons om te leren kennen. Het is ook het enige object dat van binnenuit wordt ervaren. Het doet zich echter uitsluitend stoffelijk aan ons voor. De geest die er in huist lijkt voorbestemd om samen met dat lichaam te sterven. We verlangen evenwel naar onsterfelijkheid. We kunnen ons immers geen wereld voorstellen waarin wij zelf niet voorkomen, en leven dus met de illusie dat de wereld ophoudt te bestaan wanneer wij er niet meer zijn
Voor vele mensen lijkt die onsterfelijkheid echter een waanbeeld. In de plaats daarvan komt het streven naar de eeuwige jeugd. Wij weigeren oud te worden in een samenleving die weinig eerbied heeft voor gevorderde leeftijd. Daarom houden wij het lichaam zo jong mogelijk. Wij conserveren de jeugdige kenmerken ervan door kuren, diëten en chirurgische bereid ons lichaam in te laten vriezen in de hoop dat een toekomstige generatie voldoende geïnteresseerd en technisch genoeg geavanceerd zal zijn om ons uit onze slaap te wekken.

In dit boek geeft de schrijver filosofisch commentaar op wat het lichaam de mens aan vreugden, gevaren en teleurstellingen brengt. Daarbij komen thema's aan de orde als ouderdom en vergeten, kwaad en geweld, dood en onsterfelijkheid, zonde en schoonheid.