In de nacht van 16 op 17 juli 1942 vond de grootste razzia uit de Parijse geschiedenis plaats. Bijna 13.000 joden werden opgepakt; alleenstaanden of families zonder kinderen werden afgevoerd naar kamp Drancy, de anderen, met kinderen, naar het Vélodrome d'Hiver. Op deze plek, tot dan toe een sporttempel, moesten duizenden mannen, vrouwen en kinderen zien te overleven. Een zwarte bladzijde in de Franse geschiedenis die pas 50 jaar later algemene bekendheid kreeg door Tatiana de Rosnays beroemde roman Haar naam was Sarah.

Het enige wat er tot dan toe was, was een handvol briefjes, haastig in het geheim neergekrabbeld; soms bijna onleesbare kattebelletjes, die naar buiten werden gesmokkeld.

In dit boek worden deze documenten voor de eerste keer geopenbaard. De brieven en briefwisselingen werden door Karen Taieb, archivaris van her Memorial du Shoah, in een begrijpelijke context geplaatst en ze beschrijft uitgebreid hoe het de betrokken personen verging (waarbij het lot van de gevangen schrijvers helaas maar al te vaak hetzelfde - Auschwitz - was...). Daarnaast werden de brieven aangevuld met foto's, documenten en tekeningen. Tatiana de Rosnay, schrijfster van de bestseller Haar naam was Sarah, schreef een indringend voorwoord bij deze uitgave.

Hierdoor is een ontroerend en indrukwekkend monument opgericht voor degenen die waren geïnterneerd in het Vel d'Hiv en van wie de meesten het niet overleefden, aangezien ze luttele dagen later werden gedeporteerd naar de vernietigingskampen.