: Over een kind dat een ouder verliest //

Voor elke ouder komt er een moment waarop je met jekinderen moet praten over de dood. Wat zeg je als degoudvis sterft? Draai je eromheen of vertel je de waarheid?En wat doe je als opa of oma overlijdt? Voor PattyDann is het zelfs nog moeilijker: bij haar man Willem,een veertiger, wordt een hersentumor ontdekt die nietmeer behandeld kan worden. De artsen geven hem nogeen jaar, twee op zijn hoogst. Ze worstelt met de vraaghoe ze haar driejarige zoon Jake het best kan helpen omgaanmet de ziekte en het naderend overlijden van zijnvader. Met behulp van een kinderpsycholoog engesteund door haar beste vrienden vertelt ze hem water aan de hand is. Ze neemt hem bij de hand terwijl zijnvader steeds zieker wordt en ten slotte de strijd verliest.Op geanimeerde en verbazingwekkend eerlijke wijzevertelt Dann hoe het haar en Jake vergaat, hoe ze naverdriet en boosheid, ook met humor, plezier en daadkracht,uiteindelijk het onvermijdelijke accepteren. //

'Mama, ga maar vlug weer trouwen, want ik kan niet alleen domino spelen', zegt het vierjarige zoontje van de auteur kort na de dood van zijn vader. Hij heeft er - dikwijls om praktische redenen - moeite mee. Toch staan meteen na het sterven, dat hij heeft meegemaakt, evenals de ziekte, zijn speelgoedautootjes weer keurig in een rij. Tijdens het ziektebed van zijn papa bleven die autootjes maar op elkaar botsen. Zijn moeder, schrijfster van beroep, zocht hulp bij een kinderpsycholoog, toen zij te horen kreeg dat haar man binnen afzienbare tijd zou sterven. Deze begeleidde moeder en kind ruim een jaar tijdens het ziekteproces en ze leerde hen heel welbewust met het gebeuren om te gaan. Van dit gebeuren doet de auteur bijna bizar onderkoeld verslag. In dit verhaal gaat het vooral om de emoties van het kind. Het grootste gedeelte van het boek handelt over het ziekteproces, afgewisseld met herinneringen. Korte hoofdstukken, eenvoudig taalgebruik en een interessante nabeschouwing van de psychologe in kwestie.