Drank, vrouwen, juwelen, antiek, een goede behandeling na de capitulatie. Daar waren leidinggevende Duitse militairen tegen het eind van de oorlog zeer gevoelig voor. Het verzet, gesteund door de regering in Londen, vervulde hun wensen als ze bereid waren af te zien van voorgenomen oorlogsmisdaden, zoals het tot ontploffing brengen van vitale objecten. Het nazi-Sprengkommando in Bloemendaal, zetelend in een villa aan de Rijperweg, had de opdracht de elektriciteitscentrales van Amsterdam en Velsen en de sluizen van IJmuiden op te blazen. De gevolgen voor het toch al kwetsbare Holland zouden rampzalig zijn geweest, overstromingen zouden ontelbare levens hebben gekost. Het plaatselijke verzet slaagde erin de nazi's op andere gedachten te brengen en een dreigende ramp af te wenden.

Dit boek vertelt het verhaal van smeergeld en omkoping - zie ook de tekst op de voorkant - en beschrijft gedetailleerd hoe onverschrokken, maar ook hoe wanhopig soms de illegaliteit zich wapende tegen een steeds agressievere bezetter. De studie steunt op gesprekken met direct betrokkenen en op unieke, vertrouwelijke documenten, vrijwel alle afkomstig uit het archief van Cees de Jong, de Bloemendaalse student, die destijds de spil van het verzet was. Toch is het boek niet alleen belangrijk voor de Bloemendaalse gemeenschap. Het is een voorbeeld van de manier waarop in veel plaatsen van ons land werd geopereerd.

Een waardevol inzicht in de oorlogsgeschiedenis van Bloemendaal en een standaardwerk over deze periode - Elbert Roest, burgemeester van Bloemendaal.