Iedere Amerikaan kent het verhaal van Hans Brinker, en groot is dan ook de teleurstelling van de Amerikaanse toerist die merkt dat de meeste Nederlanders er maar een vaag benul van hebben. Toch werd het boek ook buiten Amerika beroemd: al snel na de eerste druk in 1865 verscheen het in Engeland, Frankrijk (waar het behalve als roman ook als gids voor Nederland gold), Italië, Rusland, Japan, India en Zuid-Afrika.
In Nederland bestond al in 1876 een 'omwerking', door de schrijvende onderwijzer P.J. Andriessen, die het boek met de helft inkortte: 'Had ik het werkje van Dodge vertaald, ik zou tal van dwaasheden hebben moeten debiteren [...] die men in den vreemde voor goede munt opneemt, daar men 't natuurlijk niet beter weet.' Die dwaasheden zouden we ook dichterlijke vrijheden kunnen noemen, of vooroordelen, van een schrijfster die zich baseerde op Motleys 'The rise of the Dutch Republic' (1856) en getuigenissen van een Nederlandse emigrantenfamilie. Pas in 1983 verscheen de eerste integrale Nederlandse vertaling, door Anita van der Ven.
Het hele boek door wordt er geschaatst, in dat land onder de zeespiegel, en de tochten geven ruimschoots aanleiding om de geschiedenis van Nederland te vertellen, waarbij de Nederlandse lezer wel eens zal fronsen of glimlachen. Het beroemdste verhaal is natuurlijk dat van het jongetje met zijn vinger in de dijk. Al is het niet Hans Brinker, zoals iedereen denkt.
Ewoud Sanders schreef speciaal voor deze uitgave een nawoord.