Negentiende-eeuwse maçonnieke bronnen maken in overvloed melding van gezangen die vrijmetselaars tijdens hun banketten ten berde brachten. Zingen en vrijmetselaar zijn gingen kennelijk hand in hand. Maar wat zongen zij precies? En waarover? Welk was het repertoire waaruit zij konden putten? En in welke mate droeg het zingen bij tot het maçonnieke gebeuren in het algemeen?\n\nIndien het waar is dat mensen samen zingen om het groepsgevoel te bevorderen, dan kunnen maçonnieke liedteksten niet anders dan ons een inzicht opleveren van wat Belgische vrijmetselaars op bepaalde momenten zoal moeten gedacht hebben. Zo komt de historicus op het spoor van een geheel aan sociale, politieke of religieuze ideeën die onder negentiende-eeuwse vrijmetselaars leefden: over het opperwezen, over de Kerk, over het leven na de dood, over de staat en over de koning.\n\nDit boek geeft een overzicht van het maçonnieke repertoire dat in onze streken tijdens de negentiende eeuw werd gezongen. Het verzamelt een zeventigtal liedteksten, uitvoerig geannoteerd en vaak met vermelding van de oorspronkelijke melodie. Op die manier biedt deze studie een representatieve staalkaart van de diversiteit en de eigenheid van het maçonnieke chanson in de Belgische loges van de negentiende eeuw.\n\nHet boek bevat ook een cd met enkele maçonnieke chansons die speciaal voor deze studie werden gereconstrueerd en opgenomen.