De eilandlegende zegt dat een aangespoelde drenkeling, teruggegeven door de zee, een ziel is die rust zoekt. Sake van der Werf, een hotelhouder op Schiermonnikoog, zag tijdens een strandwandeling een laars uit het zand steken, waaronder het in ontbinding verkerende lichaam van een onbekende. Hij begroef het lijk op een plek in de duinen waar de zee er niet meer bij kon komen.

Dat was het begin van Vredenhof, de begraafplaats voor drenkelingen. Behalve zeelui spoelden op het eiland in de oorlog Duitse matrozen aan en Franse soldaten die waren verdronken in het Kanaal, maar ook Britse en Canadese vliegers, Australiërs, Nieuw-Zeelanders, Polen en Duitsers. De meesten kregen op Vredenhof een passende begrafenis. Door het onbezoldigde liefdewerk van Sake van der Werf zijn vaak jaren later nabestaanden opgespoord en op de hoogte gesteld van de laatste rustplaats van hun verloren echtgenoot, zoon of vader.

Dit boek vertelt de verhalen van het korte bestaan van levenslustige jongens, hun gruwelijke einde, de onzekerheid en berusting bij hun geliefden, over de verrassing en dankbaar­heid van nabestaanden. Maar bovenal het verhaal van een man die uit eigen beweging de aangespoelde doden een rustplaats bood, en zodoende de eilandlegende tot werkelijkheid maakte. Oorlog, liefde en zelfopoffering zijn de elementen van het unieke verhaal van Vredenhof, de laatste rustplaats van drenkelingen op Schiermonnikoog.