Kansarmoede kenmerkt zich door een gebrek aan sociale vaardigheden en materiële middelen. Als gevolg daarvan vragen kansarmen om een andere vorm van hulpverlening. Als gevolg van de verslechterende ekonomische situatie, de sterk toegenomen werkloosheid, gepaard gaande met forse bezuinigingen, heeft er een verschuiving plaatsgevonden in het soort hulpvragen waarmee maatschappelijk werkers worden gekonfronteerd. Waar vroeger hulpvragen voor het merendeel te maken hadden met levens- en gezinsvragen, is nu het aksent komen te liggen op vragen met een materiéle achtergrond. Vooral die bevolkingsgroepen, die toch al de achtergestelden, de kansarmen waren in onze samenleving, hebben als geen ander te maken gekregen met de schrijnende gevolgen van de afbraak van de welvaartsstaat. Vanuit de hulpverlening wordt relatief weinig aandacht besteed aan materiële hulpvragen. Meer aandacht wordt besteed aan vragen die een meer therapeutisch antwoord behoeven. Daarnaast is hulpverlening in het algemeen voornamelijk stedelijk dan wel regionaal georganiseerd, hetgeen voorbijgaat aan de zeer omgevingsgebonden kultuur van mensen in kansarme situaties. In dit boek wordt aan de hand van meerdere uitgewerkte kliëntsituaties stap voor stap beschreven hoe problemen worden aangekaart, vanuit welke achtergrond, met welke inhoud en wat de reaktie daarop kan zijn vanuit de hulpverlening. Uiteindelijk wordt toegewerkt naar methodische konsekwenties voor hulpverlening aan kliënten in kansarme situaties met daaraan verbonden een visie op het al dan niet emancipatoire karakter van deze vorm van hulpverlening. Het boek richt zich op iedereen die vanuit werk of opleiding te maken heeft met hulpverlening in kansarme situaties, dan wel wijkgerichte hulpverlening.