Na aanhoudend optimisme van artsen en specialisten toont de fatale scan uiteindelijk het ware beeld: een vraatzuchtige bottumor in het rechterbovenbeen van Max van Rooy. Drie weken later is de kanker weg, samen met het been.
Vlak na de amputatie begint Van Rooy te schrijven over het verlies van zijn been en de consequenties daarvan voor zijn werk als journalist en als biograaf van zijn grootvader, de architect H.P. Berlage. Ook beschrijft hij de impact op zijn gezin: zijn vrouw is zesentwintig jaar jonger; samen hebben zij een levendige jongenstweeling van zeven en een typisch Amsterdams herenhuis, met veel trappen.
Door alle gebeurtenissen wordt Van Rooy geconfronteerd met dierbare en hartverscheurende herinneringen aan zijn eerste echtgenote Hedwig, een beeldschoon fotomodel, die te vroeg in haar leven ten onder ging aan een heftig drama.

Leve het been is een meeslepend en ontroerend boek over hoe het leven plotsklaps compleet kan veranderen. Nooit eerder schreef een auteur zo deskundig en tegelijk zo komisch over de bizarre fantoomverschijnselen. De klopgeest van het geamputeerde been jengelt voortdurend aan de deur.

Max van Rooy (Voorburg, 1942) is journalist en schrijver. Hij was onder meer hoofdredacteur van het 'oude' Hollands Diep en adjunct-hoofdredacteur, kunst- en cultuurredacteur en architectuurcriticus van nrc Handelsblad. Van zijn hand verscheen eerder Het verhaal van de architectuur (2007). Momenteel schrijft hij de biografie van H.P. Berlage.