Flaptekst

Op de vraag aan hulpverleners wat hun vak zo boeiend maakt, antwoorden zij doorgaans: het contact met patiënten of, meer algemeen, de omgang met mensen. Op de vraag wat het vak soms zo moeizaam maakt, volgt dan vaak een eensluidend antwoord. Blijkbaar staat of valt het prettig uitoefenen van het vak met de kwaliteit van het contact met anderen. Het geven van voorlichting en begeleiding maakt daar onlosmakelijk deel van uit. Als dat goed gaat en je ziet als hulpverlener dat je patiënten werkelijk zijn geholpen met je uitleg, adviezen, steun en begeleiding, dan geeft dat een goed gevoel.

Het kan echter ook anders gaan. Wanneer patiënten de voorlichting niet waarderen, zich er niets van aantrekken of - nog erger - de strijd aangaan, dan leidt dat tot frustratie, spanningen en niet zelden ook tot een gevoel van machteloosheid. Het verbeteren van communicatieve vaardigheden in het contact met patiënten en naasten is en blijft daarom een aandachtspunt, niet alleen in de opleiding, ook daarna. De uitgave Voorlichting en begeleiding is bedoeld om de vakbekwaamheid in het geven van voorlichting en begeleiding te vergroten. De uitgave bevat de daarvoor noodzakelijke theoretische uitleg en inhoudelijke aanwijzingen, aangevuld met tal van voorbeelden uit de praktijk. Speciale aandacht is er daarbij voor de psychosociale gevolgen van ziekte en voor het omgaan met de soms heftige emoties van patiënten.

Dit overzichtelijke basisboek - geschreven voor (para)medici - is het resultaat van ruim vijfentwintig jaar ervaring met het geven van onderwijs in gespreksvoering binnen de gezondheidszorg, en is gebaseerd op eigen onderzoeksresultaten en die van vele anderen.