Flaptekst

De schrijver zegt in zijn voorwoord, dat hij ditmaal meer wil onderhouden dan onderrichten. Hoewel de popularisatie van wetenschap hier volledig tot haar recht komt, is de opzet toch: allereerst onderhoudend en avontuurlijk te vertellen; iets wat de radio- en televisiereporter Cottrell natuurlijk in het bloed zit. Al na een paar bladzijden bemerkt de lezer, hoe goed de schrijver in deze opzet geslaagd is de steden die hij beschrijft liggen verspreid over de aardbol en over de eeuwen, en vele zijn er bij waarvan de lezer wellicht nooit gehoord heeft. We beleven in dit spannende boek hoe uit de overwoekerde puinhopen van Mesopotamië en Klein-Azië, uit de aslagen van Pompeii, uit de jungle van Ceylon en uit de oerwouden van Peru eeuwenlang verzonken steden opduiken, hoe bij toverslag hun vroegere bewoners oprijzen en weer beginnen te handelen en te spreken: koningen, priesters, kooplui, ambachtslieden. We zien hen weer staan midden in hun bezigheden en hun leven van alledag, waarvan we tot nu toe nauwelijks iets wisten, we beleven hun vreugden en zorgen mee, en stellen verbluft vast hoe weinig de tijd eigenlijk telt, omdat de mens in wezen overal en altijd dezelfde geweest is. we leven ook mee met de opwinding van de ontdekkers bij het archeologische puzzel-spel, waarbij stukje voor stukje ontdekt wordt en op zijn plaats gelegd, tot uit de ruines en moeizaam ontcijferde inscripties en volledig beeld van een verdwenen cultuur zich samenvoegt. De citaten uit de boeken van de ontdekkers en uit geschriften van de oude volken zelf verlenen het boek een extra levendige noot. Het is boeiend en spannen geworden, onderhoudend in de eerste plaats, maar wetenschappelijk gefundeerd en leerzaam. Voor al deze eigenschappen staat de naam van Cottrell borg.