Flaptekst

Annemarie is zestien en op weg om tophockeyspeler te worden. Van de ene op de andere dag kan ze de bal niet meer goed raken. Niet veel later is ze bijna blind. Dat schijnt tijdelijk te zijn, maar de rest is blijvend. Haar mooie leven kan toch niet zomaar over zijn? Op school moet Annemarie zich voortaan verstoppen in de vieze wc’s om te spuiten, als student mag ze geen alcohol drinken en ze loopt bijna haar droombaan mis als de werkgever ontdekt dat ze haar diabetes type I verzwegen heeft. Zelfs tijdens haar bruiloft gaat het mis. ‘Met een papiertje probeer ik de wasbak schoon te vegen. Het ziet er niet uit, allemaal rode vegen, het lijkt wel of we een misdaad hebben begaan en proberen alle sporen uit te wissen.’ Een ontroerend en inspirerend verhaal over mentale druk en doorzetten. Zo’n 5,3 miljoen Nederlanders herkennen zich waarschijnlijk in haar verhalen over schaamte, kwetsbaarheid, eenzaamheid, imperfectie en meer willen dan je op dat moment kunt.

‘Jeetje, het komt wel binnen. Ik stond altijd aan de andere kant als verpleegster. Ik moet het even laten bezinken.’ Martine Klep

‘Als moeder van een zoon met diabetes type 1 is door het lezen van dit oprechte en vlot geschreven levensverhaal mijn respect voor mensen die moeten leven met deze chronische ziekte nog meer gestegen.’ Anke Kalverkamp

‘Diabetes type 1 is een sluipmoordenaar en samenwonen met een sluipmoordenaar is spannend en soms gevaarlijk. Dit boek heeft mijn ogen geopend. Een ontroerend, inspirerend en soms ook komisch verhaal. Het stukje in het trouwkapelletje is onvergetelijk.’ Maria Genova, journalist en schrijver