Flaptekst

Zon, zee en strand, velen dromen er van en zeker als de vakanties weer in aantocht zijn.
Een mooie strandwandeling of liggen bakken op een handdoek in de zon, allerlei schelpjes zoeken of verbaasd kijken naar het dierlijk leven in de muien en plassen die bij laag water achterblijven op het strand.
Een veel kleinere groep, waarvan veel jongeren, kijken verder en zien in de verte die streep, de horizon en worden bevangen door een stil verlangen om toch ooit eens achter die plek te kijken waar hemel en water elkaar raken.
Nieuwsgierig naar waar de grote wereld begint.
Slechts enkelen trekken de stoute schoenen aan en zetten door.
Deze doorzetters regelen hun zaken en gaan die innerlijke onrust tot bedaren brengen door een dienstverband op een schip aan te gaan en te ontdekken wat die onrust heeft opgewekt.

Zo ook Erik, die het geluk ten deel viel om een plekje te veroveren op het prachtige schip, de 'Cheetah', een splinternieuwe kustvaarder met een laadvermogen van duizend ton.
Erik mocht aanmonsteren als lichtmatroos, de laagste in rang en jongste aan boord van de elf koppige bemanning. Hij ging totaal uit zijn dak van blijdschap.
Zestien jaar oud, kennis gemaakt met de zee op Ameland en verslingerd geraakt aan die zoute waterplas, mede door het werk van zijn stiefvader die daar vuurtorenwachter was.
Hoe vaak heeft hij niet door de grote verrekijker boven in het wachtlokaal naar de grote zeeschepen gekeken, als hij vader koffie bracht, die bij storm regelmatig verdwenen in een wolk van overkomend buiswater als ze in een golf doken.
Daar kreeg hij nooit genoeg van.

En dan, eindelijk alles voor elkaar en komt de datum van vertrek naar zee snel naderbij!

De schrijver van dit boek, Erik in het verhaal, denkt met dankbaarheid terug aan die jaren dat hij dit heeft mogen beleven. Het heeft zijn verwachtingen ver overtroffen.

Zo maar wandelen langs het Empire States Building in New York, carnaval in Rio de Janeiro, paardrijden met de Vaqueros in Paraguay...

Hij heeft het allemaal beschreven in zijn boek.

Inmiddels vader van twee dochters, grootvader van vier kleinkinderen, geniet de auteur Egbert Hoogland nog elke dag van de herinnering aan die mooie tijd.