In mei 1858 vertrok de vierentwintigjarige Utrechtse kunstenaar Willem de Famars Testas (1834-1896) naar Egypte. Hij zou in het gezelschap van een ver familielid, de beroemde Franse egyptoloog Emile Prisse d'Avennes, een reis van vijf maanden maken langs de Nijl. Die vijf maanden werden twee lange jaren. Geplaagd door ziekte, hitte en heimwee sleepte hij zich voort achter de onvermoeibare en veeleisende Prisse aan.
Willem de Famars Testas assisteerde de egyptoloog bij het tekenen van oud-Egyptische en Islamitische monumenten. In de overgebleven uren schetste hij landschappen en het straatleven in de vele plaatsen die de expeditie aandeed. In zijn dagboek beschreef hij levendig de Arabische steden, de kleurrijke westerlingen die het gezelschap onderweg ontmoette en bijzondere ervaringen als het gebruik van hasjiesj. Testas keerde terug naar Nederland met een schat aan tekeningen en aquarellen die hem voor de rest van zijn leven bleven inspireren; hij werd de enige Nederlandse kunstenaar die zich geheel specialiseerde in het Orientalisme.
Willem de Famars Testas is ook de enige Nederlandse negentiende-eeuwer die van zijn Egypte-reis zowel een dagboek als tekeningen en schetsen naliet. Het reisjournaal en de vele brieven die Testas naar zijn ouders stuurde, kwamen terecht in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Daar werden ze onlangs teruggevonden. De Leidse egyptoloog Maarten J. Raven stelde uit de brieven en het dagboek een lopend verhaal samen en zocht hierbij de reisschetsen en tekeningen van Testas die in verschillende prentenkabinetten terecht waren gekomen. Reisschetsen uit Egypte is een meeslepend verhaal over een bijzondere reis langs de Nijl in het tijdperk van de avonturiers en aan de vooravond van het grootschalige Egypte-toerisme.