Iedereen kent Alexandre Dumas (1802-1870) van de Drie musketiers, De Graaf van Monte Christo enz. Maar Dumas was niet alleen een groot liefhebber van de letteren, maar een zeker zo groot liefhebber van lekker eten. Op zijn talloze reizen naar o.a. Italië (waar hij kibbelde met Rossini over wie van heb beiden de beste macaroni maakte), Rusland en Algerije, verzamelde hij al zijn culinaire wetenswaardigheden, anekdotes en recepten die hem ter ore kwamen. In 1869, tijdens een bezoek aan het Bretonse plaatsje Roscoff, waar hij gastvrij werd onthaald door de mensen die er trots op waren de beroemde romancier in hun midden te hebben, besloot hij al die wetenswaardigheden bijeen te brengen in een soort encyclopedie. Zijn grote wens was zijn naam te voegen bij die van zijn illustere voorgangers Beauvilliers, Grimod de La Reynière en Brillat-Savarin om, zoals hij zelf zei, 'alle manieren aan te geven om beter te eten in landen war slecht gegeten wordt, en zo goed mogelijk te eten in landen waar niet gegeten wordt', en 'om gelezen te worden door leken en beoefend te worden door vakmensen'. In 1870 droeg hij al zijn notities over aan zijn vriend en uitgever Alphonse Lemerre, maar van een uitgave is het tijdens zijn leven niet meer gekomen. Pas in 1872 verscheen het werk in druk. Het 'Groot keukenwoordenboek' is niet zomaar een kookboek; het is een cultuurhistorische reis!~