Duizenden kilometers moet Jan Brasser (1908-1991) in de oorlogsjaren 1940-1945 op de fiets hebben afgelegd, toen hij uitgroeide tot een spil in het Noord-Hollandse verzet. Brasser, staalarbeider bij Hoogovens, is onvermoeibaar in de weer met talloze verzetsacties: wapendroppings, overvallen op gevangenissen en bevolkingsregisters, liquidaties van collaborateurs, verspreiding van illegaal drukwerk, industriële sabotage. Hij werkt nauw samen met bekende namen uit het verzet zoals Hannie Schaft en Gerrit van der Veen en zijn schuilnaam Witte Ko wordt een begrip. Aan de hand van dertien plaatsen doet De onvermoeibare Brasser een greep uit de rijke oorlogservaringen van Jan Brasser. Plaatsen die het decor waren van zijn verzetswerk, zoals de Martinstaalfabriek waar hij de productie saboteert, de pont in Velsen waar hij een foute politieman omlegt of het Wester Gasthuis in Amsterdam, waaruit Brasser een gevangen verzetskameraad bevrijdt. Maar ook plaatsen die verbonden zijn met de schaduwzijdes van zijn leven, zoals de toegangspoort van Hoogovens, waar de overtuigde communist Brasser na de oorlog niet meer welkom is, en een spoorbrug in Sint Pancras, waar een sabotageactie plaatsvond die Brasser vele jaren na dato nog uit zijn slaap houdt. Witte Ko is nooit door de Duitsers gepakt, maar toch niet ongeschonden uit de oorlog gekomen. Nog op hoge leeftijd fietst hij stad en land af – nu niet meer voor het verzet, maar om pijnlijke herinneringen uit de oorlog op afstand te houden.