Generaties kunstliefhebbers hebben geleerd dat de roemrijke Nederlandse schilderstraditie begon in het tweede kwart van de vijftiende eeuw met de gebroeders Van Eyck en de Vlaamse Primitieven. Dat blijkt een misvatting. De eerste Noord-Nederlandse schilders van Europese statuur kwamen niet uit Holland of Vlaanderen, maar uit het hertogdom Gelre. In Nijmegen waren vanaf 1373 de ateliers van de schildersdynastie Maelwael-Van Limburg gevestigd.Vlak voor 1400 traden Johan Maelwael en zijn drie jonge neven Paul, Johan en Herman van Limburg in dienst van de Franse koninklijke familie (het huis Valois). In Dijon en Parijs maakten ze pijlsnel carrière als schilders en vorstelijke vertrouwelingen. Niet alleen waren ze de bekendste kunstenaars van hun tijd, ook financieel waren ze zó succesvol dat ze vaak optraden als bankiers voor hun adellijke opdrachtgevers. In de bloei van hun leven, en op het toppunt van hun roem, stierven ze alle vier kort na elkaar (1415-1416), waarschijnlijk aan de pest. In de afgelopen twintig jaar hebben geruchtmakende tentoonstellingen (Louvre, Museum Het Valkhof, Metropolitan Museum, Rijksmuseum) en spectaculaire ontdekkingen van hun werk de roem van het geslacht Maelwael-Van Limburg vergroot. Johan Maelwael en de Gebroeders van Limburg toont tientallen hoogtepunten van hun prachtige oeuvre en vertelt het fascinerende verhaal van hun tijd, hun wereld en hun korte, maar veelbewogen levens.Van 6 oktober tot 7 januari is in het Rijksmuseum de tentoonstelling Johan Maelwael (Jean Malouel) te zien als een eerbetoon aan deze grondlegger van de Nederlandse schilderkunst.