Het leven van de schilder Vlaho Bukovac (Cavtat, Kroatië 1855 - Praag, Tsjechië 1922) leest als een jongensroman. Hij ontwikkelt zich van de zoon van een schoenmaker tot schippershulpje, assistent van een fotograaf en zelfs serveerder tot een zeer succesvol (portret)schilder, die deelneemt aan Parijse Salons, de Wereldtentoonstelling van Parijs in 1900, maar ook de belangrijke Secession tentoonstelling in Wenen. De kosmopoliet Bukovac, hij woonde o.a. in Amerika, Engeland, Frankrijk en Tsjechië, is tot op de dag van vandaag echter de trots van zijn vaderland. En dat is niet voor niets. Bukovac bezocht vanaf 1877 de École des Beaux-Arts in Parijs, kreeg les van de beroemde Alexandre Cabanel en ontwikkelde zich binnen korte tijd als een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de academische schilderstijl.

Vanaf zijn eerste deelname aan de prestigieuze Parijse Salon in 1880, maakte hij deel uit van het establishment. Tegelijkertijd wordt Bukovac aangetrokken door het werk van kunstenaars, die in de kleinere Parijse galeries exposeren en zich hier juist van wilden losmaken. Geïnspireerd door hun impressionistische werk, begint Bukovac zijn schilderijen in steeds lossere verfstreken op te brengen en maakte hij zich de pointillistische stijl eigen. Hoewel zijn oeuvre een aantal prachtig verstilde landschappen, geschilderd en plein air, kent, ligt zijn grote liefde bij het portretteren van mensen. Allegorische, symbolische en religieuze figuren, hoogwaardigheidsbekleders, alledaagse mensen, naakten, groepen, Bukovac slaagt er keer op keer in het karakter, afkomst en de gemoedstoestand van de geportretteerde(n) op indringende wijze te vangen.