Het Wereldkampioenschap schaken 1948 was een toernooi dat werd gespeeld om een nieuwe wereldkampioen schaken te bepalen na de dood van de vorige kampioen Alexander Aljechin in 1946.
Het toernooi markeerde de overdracht van de controle over de kampioenstitel aan de FIDE, de Internationale Schaakfederatie.
Mikhail Botvinnik won het kampioenschapstoernooi met vijf spelers en begon daarmee het tijdperk van Sovjet-overheersing van het internationale schaken dat meer dan twintig jaar zonder onderbreking zou duren.
Voor het toernooi werd Botvinnik beschouwd als de favoriet vanwege zijn overwinning in Groningen 1946 en zijn vooroorlogse resultaten. Keres en Reshevsky waren veteranen van de internationale competitie. Hoewel Euwe de oud-wereldkampioen was, had hij sinds Groningen slecht gespeeld.
Smyslov was niet erg bekend in het Westen, omdat hij slechts aan twee internationale wedstrijden had deelgenomen: een derde plaats in Groningen en een gedeelde tweede plaats in Warschau 1947.
De Sovjets brachten een groot contingent van ongeveer eenentwintig mee, waaronder de spelers Botvinnik, Keres en Smyslov; hun secondanten respectievelijk Viacheslav Ragozin, Alexander Tolush en Vladimir Alatortsev; correspondenten Igor Bondarevsky, Salo Flohr en Andor Lilienthal; lid van de arbitragecommissie Alexander Kotov; leider van de groep Postnikov; een privé-arts uit Moskou; en de vrouw en jonge dochter van Botvinnik.
De Amerikaanse delegatie telde één persoon: Reshevsky reisde alleen en Lodewijk Prins werd op het laatste moment aangetrokken om zijn secondant te worden.
Theo van Scheltinga was Euwe's secondant.
Het toernooi werd deels in Den Haag en deels in Moskou gespeeld.

Botvinnik werd de zesde wereldkampioen schaken door het toernooi overtuigend te winnen met 14 van de 20 punten.
Hij had ook een plusscore tegen alle andere spelers.
Smyslov werd tweede met 11 punten, net voor Keres en Reshevsky op 10 1/2.
Oud-kampioen Euwe was in slechte vorm en eindigde als laatste met 4 uit 20.