Schippers verhaalt in dit boek bijzondere gebeurtenissen uit zijn leven die een diepe indruk op hem maakten. Onder andere het verlies van zijn broer Jakob, die door het ijs zakte toen hij zijn vader hielp met het bezorgen van de post en verdronk in het zwarte water van de Devel.

In Maasdam kwam Schippers bij een dorpssmid terecht, waar twee broers hem opleidden. Bange avonturen beleefde hij bij het terugbrengen van paarden die beslagen waren. Het brillen van de varkens was een moeilijk en vies karweitje.

Op aanraden van zijn vader komt hij in ‘Steenenkamer’ terecht. Daar wordt hij metaaldraaier van beroep. Van Joost, een machinist die met zijn schip in het haventje bij de fabriek ligt, leert hij stropen.

Meer dan halve eeuw later ontmoet hij Joost opnieuw. Dan vertelt hij aan zijn oude vriend de levensgeschiedenis van De Grave die ook op de fabriek werkte en hem in vertrouwen had genomen. Diens huwelijk met het Amsterdamse kamermeisje bracht hem aan lager wal. Hij offerde immers voor haar zijn hoge functie bij de marine op en verviel tot armoede.

Schippers herinnert zich de bange meidagen van 1940 nog goed toen er hevig met de Duitsers in Dordrecht gevochten werd om het bezit van de stad. Dat zijn zoon als dwangarbeider in Duitsland te werk werd gesteld, liet een diepe indruk bij hem na.

Tot in zijn hoge ouderdom geniet hij nog dagelijks met zijn hond van een wandeling in de vrije natuur en is hij verwonderd dat God hem voerde langs goede paden.