Jan Kostwinder (1960-2001) schreef prachtige verhalen (Regenhond), brieven (Brieven aan Willem - Alexander) en gedichten (Alles is er nog). Als Bart de Man publiceerde hij polemieken. In deze nieuwe uitgave Het bezinksel van de waarheid komen ze allen aan het woord: de polemist, de schrijver en de dichter Kenmerkend voor Kostwinder is zijn gedrevenheid, zijn dwingende stijl en zijn oprechtheid: 'Gelukkig tasten mijn psychose-onderdrukkende medicijnen, die ik nog vele jaren zal moeten slikken, mijn schrijftalent niet aan, noch mijn behoefte om te schrijven. Een geluk bij een ongeluk!' In zijn polemische essays rekent hij af met auteurs als Adriaan Morriën, Jean Pierre Rawie en Joost Zwagerman. Het artikel over Raymond Carver is te lezen als een aangrijpend zelfportret: een man die leeft voor de literatuur, terwijl zijn huwelijk en zijn maatschappelijk leven op instorten staan. Ook zijn briefwisseling en ontmoeting met de excentrieke en eveneens jonggestorven schrijver Robert Anton Loesberg is ontwapenend, onthullend en ontroerend: 'In eerste instantie werd er niet gereageerd toen ik aanbelde, maar na een tweede, langduriger poging kwam er leven in de serre. Een grote, dooraderde hand trok het gordijn opzij. Toen stond ik oog in oog met hem. Met toegeknepen ogen in een vlezig, rood gezicht nam hij me op. Even keken we elkaar bewegingloos aan. Het zweet brak me uit, want plotseling realiseerde ik me dat ik geen ontmoeting met een werkelijk bestaande ander probeerde te forceren, maar met een excrement van mijn verbeelding. Wat wilde ik hem nu eigenlijk vragen? Schrijf nog eens een boek, Loesberg! had ik hem toe willen schreeuwen. Schrijf! Maar hij had waarschijnlijk geraden wie het was die zijn verkozen isolement kwam doorbreken, want zijn gezicht vertrok tot een afschuwelijke, woedende grimas. Weg, gebaarde hij driftig met zijn hand, weg! - en hij trok de gordijnen dicht.'