‘Handtasten’, letterlijk naar de hand tasten, was in vroegere eeuwen een verantwoorde en nette manier om een huwelijksaanzoek te doen, daar waar we tegenwoordig iets heel anders onder handtastelijkheden verstaan. Terwijl het aanzoek en vele andere gewoontes rond het huwelijk behoorlijk veranderd zijn, is het huwelijkspatroon zelf door de tijd heen eigenlijk weinig gewijzigd: ook vroeger trouwden mannen en vrouwen in Amsterdam relatief ‘laat’ en verschilden ze onderling gemiddeld weinig in leeftijd. Net zoals vandaag zorgde de grote diversiteit aan culturen, geloofsovertuigingen, en sociale achtergronden ook in het Amsterdam van de vroegmoderne tijd voor de nodige variaties in het huwelijksgedrag. In Ja, ik wil! worden de huidige wetenschappelijke inzichten over de invloed van huwelijkspatronen op de vorming van de samenleving gecombineerd met intrigerende verhalen en bijzonderheden rond het huwelijk in vroeger eeuwen. Dankzij het rijke bronnenmateriaal, bewaard in het Amsterdamse Stadsarchief en door Van Weeren en De Moor samen met vele enthousiaste vrijwilligers ontsloten, krijgen we een unieke inkijk in wat voor vele Amsterdammers een van de belangrijkste momenten in hun leven was.

René van Weeren werkt als onderzoeksmedewerker bij het onderzoeksteam Instituties voor Collectieve Actie in Historisch Perspectief aan de Universiteit Utrecht en is gespecialiseerd op het gebied van paleografie en genealogie.
Tine De Moor is als hoogleraar sociaaleconomische geschiedenis en onderzoeksleider van het voornoemde onderzoeksteam verbonden aan de Universiteit Utrecht. Haar onderzoek richt zich onder meer op zowel historische als hedendaagse vormen van samenwerking tussen burgers en sociodemografische ontwikkelingen (waaronder huwelijkspatronen en de vorming van huishoudens) op de lange termijn.