Op 27 maart 1919, ruim een half jaar voor zijn dood, noteerde W.N.P. Barbellion in zijn dagboek dat zijn chef-d'oeuvre The journal of a disappointed man was verschenen. Het was een race tegen de klok geweest, een race die hij nipt had gewonnen. Hier had hij op gewacht, hier had hij voor geleefd. Aan het eind van zijn dagboek had hij zichzelf 'fictief' dood verklaard, maar in feite leefde hij nog bijna twee jaar. In die periode schreef hij door. Met een nog verschroeiender intensiteit, met een nog scherper oog voor de natuur, zijn medemens en zichzelf. Het resultaat was A last diary, een document humain van ongekende klasse.
Over Dagboek van een teleurgesteld man:
Barbellion was een briljante figuur. Hij bezat het bijzondere vermogen zichzelf en anderen met een 'objectief' oog te zien. Je leest maar zelden een dagboek waarin de schrijver zo'n smaak in het leven heeft... - Carel Peeters in Vrij Nederland
Het boek schittert van de natuurschetsen,familieperikelen, liefdespogingen, nauwgezette waarnemingen en terloopse aforismen. - K. Schippers in NRC Handelsblad
We moeten als lezers buitengewoon dankbaar zijn dat deze man zichzelf belangrijk genoeg vond omwat hij in zichzelf zag zo minutieus te beschrijven. - Adriaan Jaeggi in de Groene Amsterdammer
In de vloeiende vertaling van Harry Oltheten wekt Barbellion naast de door hem verlangde sympathie ook mededogen en bewondering. - Adriaan de Boer in De Volkskrant
Het is een godsgeschenk dat dit bijzondere boek bijna tachtig jaar na publicatie in Nederlandse vertaling verschijnt. - Peter Jacobs in Standaard der Letteren