‘Recht zo die gaat, de zeeman vertelt verder, is het tweede deel in een reeks boeken waarin het zeemansleven centraal staat. Verhalen recht uit het hart van de zeeman, die laten zien hoe het leven was aan boord van Nederlandse schepen in de achter ons liggende 65 jaar.
Hard werken onder moeilijke omstandigheden bij zwaar weer, maar ook de lol onder elkaar aan boord en bij het stappen aan de wal. Dit alles onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Met soms nog zes man in een hut, pikheet op luik vijf en na het werk samen een biertje drinken aan de bar of in de hut. Wekenlang in een haven liggen was geen uitzondering net zo als het laden en lossen op de rede. Houten luiken, presennings en laadgerei waar nog spierballen voor nodig waren. Een zeemansleven dat niet meer bestaat.

De vertellers nemen u mee op reizen met passagiers- en vrachtschepen naar Indonesië, met schepen die in lijndienst voeren op het Caribische gebied, op Brazilië en Argentinië. U maakt kennis met de olie/ertsvaart met OBO schepen vanuit havens in Canada tot aan de uiterste zuidpunt van Chili, met de specifieke riviertankvaart in Indonesië en met het leven aan boord van tankers, 30 jaar later en in heel andere streken. Maar ook de vaart op Azië waarbij Singapore en Hongkong veelvuldig worden aan gelopen, alsmede de vaart op West-Afrika en de kustvaart komen aan bod. Ook de zeemansvrouw komt aan het woord. En dat varen ook risico’s inhoudt bewijst het verhaal van een bijna kaping.

Al deze verhalen, aangevuld met honderden foto’s, maken dit boek tot een document humaine over het leven op de schepen in een boeiende tijd die niet meer terugkomt en bij heel veel mensen nostalgische gevoelens oproept.