Tijdens een interview dat in 1987 met de bioloog, dichter en essayist D. Hillenius (1927-1987) werd gehouden, merkte hij op: 'Ik denk dat de kunst vaak aan de wetenschap voorafgaat. Dat komt omdat de kunstenaar niet belemmerd wordt door de strakke regels die in de wetenschap zijn voorgeschreven.' Hillenius was er als persoon beducht voor ingekapseld te raken in welke gevestigde hiërarchie ook, en deed er alles aan daaraan te ontsnappen. Een hiërarchie, vond hij, 'moet steeds weer uitgetest en geprovoceerd worden, anders is het effect ook weer verstikkend en krijg je tirannie van bovenaf. Eén van de belangrijkste functies van kunst vind ik het verstoren en doorbreken van de hiërarchie - het maken van ademgaten - zodat, ook al zit je ergens in een onderlaag, je jezelf via de kunst kunt bevrijden'.

Tijs Goldschmidt, bioloog en schrijver (Darwins hofvijver, Oversprongen, Kloten van de engel, Doen alsof je doet alsof) herlas het oeuvre van Hillenius en zocht de sterkste teksten bijeen: 'Opvallend veel stukken hebben hun frisheid behouden. Hillenius lees je om zijn stijl, springerigheid en onverwachte inzichten.'

pers:
Dat Hillenius' stukken over dieren of natuurverschijnselen ook voor niet-biologen, ook na veertig jaar, een genot zijn om te lezen, komt doordat het bij hem meer gaat om het kijken dan om het vinden.'
-Aleid Truijens, de Volkskrant-

(Het skelet op het omslag van dit boek werd geprepareerd en gefotografeerd door Steve Huskey, Ph.D.)