Nederlanders vinden Suriname maar een obscuur landje, waar de angstige bevolking in afwachting van een visum streng wordt bewaakt door cocaïne snuivende militairen. Surinamers vinden Nederland vervelend en gierig met de ontwikkelingshulp. Paramaribo waarschuwt voor de laatste keer: Den Haag is verantwoordelijk voor de snelle ondergang van de jonge republiek.

SURINAME: DE KORTSTE WEG NAAR LANGATABBETJE is een verslag uit het Suriname van de vierhonderdduizend blijvers, die er gezamenlijk een leger, een regering, een luchtvaartmaatschappij en een zetel in de VN op na houden.

In dit boek komen onder meer aan bod: het Surinaams-Nederlands en waar het wordt gebruikt; tien soorten Surinamers; cocaïne en... rijstkip, rijstkip en rijstkip.

WIM NOORDEGRAAF (1952) reist met zijn poppentheater door Nederland en Vlaanderen. Van 1987 tot 1992 was hij correspondent te Paramaribo voor onder meer de Volkskrant de vara en de vpro. Voorts publiceerde hij de anwb-gids Suriname, de landengids Suriname voor het Koninklijk instituut voor de Tropen en Standplaats Ghana (1994). Zijn laatste publikatie is Honderd vragen over de opheffing van Rotterdam (1995).

'Geestig en onderhoudend geschreven, met een onderkoelde humor en veel ironie.' Sjoerd de Jong in NRC Handelsblad

'Er is geen enkele postkoloniale vertedering of sympathie in het spel, maar volwaardige liefde.' Joost Zwagerman in Vrij Nederland

'Met een vlotte pen geeft Noordegraaf een ludieke en vaak rake schets van de Surinaamse samenleving eind jaren tachtig.' Ben Scholtens in DWT