Hij wist altijd zijn naam te onthouden. Hij wist waar zijn ouders waren geboren, dat er een economische crash had plaatsgevonden in 1929 en wat er gebeurd was tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar van het leven na 1953 kon 's werelds beroemdste amnesiepatiënt, Henry Gustav Molaison - beter bekend als H.M. -, zich niets herinneren.
Sinds een operatie in 1953, een poging om iets te doen aan zijn epilepsie, was Henry niet meer in staat om herinneringen langer dan twintig seconden vast te houden. De ontmoetingen met zijn vele dokters en verplegers waren elke keer alsof hij ze voor het eerst ontmoette. Vooral de jonge arts en wetenschapper Suzanne Corkin werkte intensief met de charmante Henry, ze onderzocht hem jarenlang. Corkin zag hem zelfs zo vaak dat er toch een bijzondere band ontstond; hij dacht haar te herkennen als een oude vriendin.
Permanent tegenwoordige tijd is het aangrijpende, waargebeurde verhaal van de patiënt die de geschiedenis van de neurologie voorgoed veranderde, verteld door de vrouw die hem bijna een halve eeuw behandelde en onderzocht.

Suzanne Corkin is hoogleraar neurowetenschappen aan het Massachusetts Institute of Technology. Ze werd bekend door haar spraakmakende onderzoek naar Henry Molaison, die ze ontmoette in 1962 en bestudeerde tot zijn dood in 2008.

'Een prachtige mix van biografie, memoires en wetenschapsgeschiedenis. Dit is het definitieve verhaal over Molaison. Een schitterend boek.'
The Wall Street Journal

'Corkin heeft haar herinneringen aan haar experimentele en persoonlijke verwikkelingen met H.M. verweven in een panoramische geschiedenis van de afgelopen zestig jaar van de neuropsychologie. Het resultaat is briljant.'
Nature

'Corkin heeft een boeiend relaas geschreven over de typerende band tussen wetenschapper en object van onderzoek, een relatie die Henry ooit nauwkeurig omschreef: 'Het is grappig _ het is gewoon een kwestie van leven en leren. Ik leef en jullie leren.''
The Guardian Weekly