Wij omschrijven coaching graag als ‘sturen zonder de baas te spelen. Manager en medewerkers zijn partners op de werkplek, die beide hun eigen specifieke inbreng hebben om een gezamenlijk eindresultaat te bereiken. ‘Partners op de werkplek’ houdt in dat de afspraak als sturingsìnstrument de rol overneemt van de opdracht.

Chester Barnatd Wat wij hier in één zin zeggen is wel een hele korte samenvatting van de fundamentele verandering die er gaande is in onze opvattingen over hoe wij organisaties dienen in te richten en te besturen. Het is voorwaar niet eenvoudig om een organisatie op basis van afspraken te sturen. We zijn nog zo gewend aan de hiërarchie, waarin de opdracht als sturingsinstrument gehanteerd wordt. Maar Chester Barnard relativeerde de hiërarchie in 1938 al door te stellen: “Wie bepaalt nu of een bevel wordt uitgevoerd? Dat is niet degene die het bevel geeft, maar degene die het bevel ontvangt”.

Om onze kennis over het sturen met afspraken te vergroten hebben wij een niet-alledaagse bron geraadpleegd: het Burgerlijk Wetboek. Daarin zijn per slot van rekening de vormvereisten voor contracten in het maatschappelijk verkeer opgenomen. En ons lijkt dat die regels ook binnen de muren van organisaties gelden. Je zou het niet altijd zeggen, want in sommige organisaties gaat het er feodaal aan toe.

Maar dat zijn gelukkig steeds meer anachronistische rudimenten van het verleden.