Als jongen groeide Armando op in de buurt van het concentratiekamp in Amersfoort. Deze ervaring vormde hem als mens, schrijver en beeldend kunstenaar. In zijn werken kun je de gebeurtenissen van de oorlog terugzien; Kwaad wapperende vlaggen, ladders naar de vrijheid, gevechtsvelden, schuldige landschappen.
 Op latere leeftijd begon Armando weer kleur toe te laten, alsof hij milder was geworden en de gebeurtenissen had verwerkt. Armando zelf had echter niet de gewoonte zijn werk uit te leggen, maar een ieder die inhoudelijke vragen stelde, verwees hij naar de roman 'De straat en het struikgewas'. Daarin lagen volgens hem de antwoorden verborgen. Deze roman is de essentie van zijn literaire, en misschien zelfs, van zijn totale oeuvre. 'De straat en het struikgewas' verscheen voor het eerst in 1988
Armando bracht zijn jeugd door in Amersfoort. Later studeerde hij een aantal jaren kunstgeschiedenis. Als beeldend kunstenaar maakte hij deel uit van de in 1958 door Jan Henderikse opgerichte Nederlandse Informele Groep (o.a. met Kees van Bohemen, Jan Henderikse, Henk Peeters, Jan Schoonhoven), die in 1960 opging in de Nederlandse Nul-beweging. De leden van de Nul-groep brachten in hun werk een geheel nieuwe, verwondering wekkende visie op bekende dingen. Een typisch voorbeeld: Armando creëerde Het zwarte water, een bassin gemaakt van zwart plastic, gevuld met enkele centimeters water, maar met een grote diepte-illusie.

Als een rode draad door zijn proza loopt de verwerking van het verleden door de overlevenden van de oorlog, vooral door de Duitsers zelf, en de vele schakeringen daarin die hij opmerkte.

Als dichter en kunstenaar was hij verder betrokken bij De Nieuwe Stijl en Gard Sivik. Naast de beeldende kunst en de literatuur was hij ook actief in de journalistiek, theater, televisie, muziek (als violist in het zigeunerorkest van Tata Mirando) en sport (waaronder amateurboksen). Hij speelde gedurende vijfentwintig jaar met Cherry Duyns en Johnny van Doorn in Herenleed, eerst in de televisieserie en daarna in de theaterversie - absurde, traag verlopende taferelen uit een leven met meester-knechtverhoudingen.

Anton de Goede vertelt over o.a. Armando, Credits: Jeroen van Kan
Vanaf 1979 woonde hij ruim 25 jaar afwisselend in Amstelveen en Berlijn, waar hij tot 1989 in het oude atelier van de nazi-beeldhouwer Arno Breker werkte. Vanaf die tijd woonde hij in Amstelveen, maar hij had plannen zich in Amersfoort te vestigen, de stad van 'zijn' museum, het Armando Museum. Op 22 oktober 2007 werd dit museum door een uitslaande brand geheel verwoest, waarbij vrijwel de gehele aanwezige collectie en een deel van het documentatie-archief verloren zijn gegaan. Een deel van de geredde collectie werd overgebracht naar het nieuwe Museum Oud Amelisweerd (MOA)[2] in Bunnik. De eerste tentoonstelling van deze collectie in Oud-Amelisweerd werd op 21 maart 2014 door prinses Beatrix geopend.