De witte hel vertelt het waargebeurde verhaal over de vlucht van de Duitse soldaat Clemens Forell uit het Russische werkkamp Deschnew in de Goelag in Siberië. Na de tweede wereldoorlog wordt krijgsgevangene Clemens Forell in Moskou samen met drieduizend anderen veroordeeld tot werken in de loodmijnen - op termijn een zekere dood. Al tijdens het transport naar het werkkamp Deschnew sterft meer dan de helft van de gevangenen aan kou, honger en uitputting. Het kamp zelf wordt niet bewaakt: de eindeloze toendra's en het klimaat zijn affectiever dan prikkeldraad of mannen met wapens. Niettemin besluit Forell te vluchten. Het verlangen naar zijn vrouw en kinderen is sterker dan de angst voor de bijna onoverkomelijke gevaren. Met hulp van de kamparts, die maandenlang korsten brood voor hem heeft opgespaard, begint hij in de poolwinter van 1949 zijn tocht, die hem dwars door Aziatisch Rusland, via de Oeral en de Kaukasus naar Perzië leidt; een tocht van 14.208 kilometer, die hij grotendeels te voet aflegt. Onderweg krijgt hij hulp van nomaden, wordt hij bedreigd door wolven en achtervolgd door een Russische kampbewaker. In Perzië wodt hij opnieuw gearresteerd, op verdenking van spionage voor Rusland, een vergrijp waar de doodstraf op staat. Hij weet met moeite vrij te komen en kan ten slotte na acht jaar - twee dagen voor Kerstmis - zijn vrouw en kinderen weer in de armen sluiten.