Nadat de familie Frank in 1933 vanuit Duitsland op het Merwedeplein was neergestreken, volgden vele andere joodse vluchtelingen. De woningen op het plein waren toen net opgeleverd, met als blikvanger de ‘wolkenkrabber’, destijds de hoogste woontoren van Nederland. Bewoners met een verschillende achtergrond leefden er rustig en gemoedelijk samen. Kinderen speelden tot laat buiten en volwassenen wisselden de laatste nieuwtjes uit.\nMaar na de Duitse inval keerde het tij en raakten de joodse bewoners steeds meer geïsoleerd. In juli 1942 liepen de eerste bepakte joden in het aardedonker naar het Centraal Station. Joden die besloten onder te duiken gingen behoedzaam te werk, zodat de NSB’ers op het plein niets merkten. Sommigen bouwden een schuilplek in hun eigen huis en stonden doodsangsten uit als de overvalwagens het Merwedeplein op reden.\nOp basis van interviews met voormalige bewoners en uitgebreid archiefonderzoek schrijft Rian Verhoeven over het dagelijks leven, vervolging, verraad en verzet dat zich op het Merwedeplein afspeelde. Anne Frank was niet alleen vertelt het aangrijpende verhaal van een kleine gemeenschap die de grote geschiedenis van 1933-1945 weerspiegelt.\n\nRian Verhoeven studeerde geschiedenis aan de Vrije Universiteit, schreef diverse boeken over de Tweede Wereldoorlog en Anne Frank, en woont sinds jaar en dag op het Merwedeplein.