Op 1 juli 1916 begon in Noord-Frankrijk langs de Somme de meest bloedige slag van de Eerste Wereldoorlog. Slechts vijf maanden later bedroegen de verliezen van de betrokken Engelse, Franse en Duitse legers ruim een miljoen soldaten. De slag vormde de defi nitieve overgang naar de geïndustrialiseerde wereldoorlog: aan de kant van de geallieerden vochten soldaten uit meer dan twintig landen, aan de Somme werden voor het eerst pantsertanks ingezet, en toen de Duitsers zich in 1917 terugtrokken leidde dat tot de totale vernietiging van omliggende dorpen en gebieden. Vandaag de dag leven onder de betrokken naties zeer verschillende herinneringen aan dit ‘mensenslachthuis’. Terwijl de Slag aan de Somme voor de Britten het keerpunt van de Eerste Wereldoorlog betekent, is hij in Duitsland nagenoeg vergeten. Toch heeft de Somme in de Duitse herinnering aan de oorlog in het interbellum nog een bijzondere rol ingenomen. De Duitsers zagen zichzelf toen niet als agressor, maar als verdediger: hun ‘wacht aan de Somme’ moest ertoe dienen het vaderland van oorlog en vernietiging gevrijwaard te houden. Dit boek belicht door middel van essays, talrijke documenten, foto’s en kaarten de geschiedenis van een van de grootste oorlogstaferelen uit de wereldgeschiedenis. Voor het eerst worden ook de persoonlijke belevenissen van de betrokken soldaten en burgers gepubliceerd. Bovendien is het boek een reisgids voor de musea en monumenten over de Eerste Wereldoorlog aan de Somme.