Oorspronkelijke titel: Disgrace
Vertaald uit het Engels door: Joop van Helmond en Frans van der Wiel
1e druk: 1999

J.M. Coetzee (Kaapstad, 1940) is een Australische schrijver en literair vertaler van Zuid-Afrikaanse origine. Op 10 december 2003 werd de Nobelprijs voor Literatuur aan hem uitgereikt. Coetzee wordt beschouwd als een van de belangrijkste schrijvers van deze tijd.

Los van zijn academische werk is Coetzee sinds de jaren zeventig op de eerste plaats romanschrijver. Daarnaast werkt hij als vertaler: hij vertaalde onder andere de roman Een nagelaten bekentenis van Marcellus Emants in het Engels. Ook publiceert hij kritieken en geeft hij in boeken en media regelmatig zijn mening over dierenrechten. Verder is Coetzee een fel tegenstander van apartheid, hoewel dat thema in directe zin nauwelijks voorkomt in zijn werk.

Coetzee was de eerste schrijver die tweemaal de Booker Prize won, in 1983 voor Life and times of Michael K. (Wereld en wandel van Michael K) en in 1999 voor Disgrace (In ongenade). Omdat hij de publiciteit omtrent de prijzen wilde mijden, kwam hij de prijzen niet ophalen. Toen hij in 2003 de Nobelprijs kreeg, was hij na Nadine Gordimer (1991) de tweede Zuid-Afrikaanse schrijver die deze eer ten deel viel.

Zijn roman In ongenade is een mooi voorbeeld van hoe hij complexe en grote thema's koppelt aan een ogenschijnlijk simpele verhaallijn. De 52-jarige hoofdpersoon prof. Lurie belandt in een uitzichtloze situatie nadat hij een verhouding had met een twintigjarige studente die hem zijn positie kost en korte tijd later zijn dochter wordt verkracht. Hij probeert van daaruit zichzelf te herdefiniëren; Lurie exploreert aldus grote thema's zoals de verhouding man-vrouw, blank-zwart, mens-dier, communicatieproblemen daarbij, misbruik van zwakkeren, de betekenis van kunst. De heldere en spannende verhaallijn houdt de zware filosofische thema's echter steeds een beetje op de achtergrond, waardoor een uitermate toegankelijke roman ontstaat. Die combinatie is typerend voor Coetzee.

In een viertal andere romans (Elizabeth Costello (2003), Dierenleven (1999), Langzame man (2005) en Als een vrouw ouder wordt (2008)), laat Coetzee de fictieve oudere Australische schrijfster Elizabeth Costello fungeren als zijn alter ego. Veel van zijn Costello-werken hebben een sterk essayistische inslag en integreren diverse van zijn lezingen.

Coetzee schreef ook drie autobiografische romans: Jongensjaren, Portret van een jongeman en Zomertijd.
(bron: Wikipedia)