Deze biografie van Franz Schubert gaat in op de relatie van de componist met Beethoven. Ook onderzoekt auteur Robert Joost Willink de betekenis en uitwerking van Schuberts 'lijden' in zijn muziek.

Rond Franz Schubert (1797-1828) en zijn oeuvre hangt een sfeer van tragiek. Hij werd pas na zijn dood echt bekend en gewaardeerd. Tijdens zijn leven worstelde hij met dit gebrek aan erkenning, naast een jeugdtrauma en de ziekte syfilis. Voeg daarbij zijn vroege dood — hij werd slechts 31 jaar — en “Een onvoltooid leven” lijkt een passende titel voor deze biografie.

In maart 1824 schreef Schubert een brief aan een vriend waarin hij klaagt over zijn vele Schmerzen. Hij zegt “de ongelukkigste mens op aarde” te zijn. Schuberts crisis van 1824 had alles te maken had met Ludwig van Beethoven. De jonge componist werd zo door Beethoven geïnspireerd dat hij al zijn “leed” kon inzetten bij het componeren van een eigen Kunstmusik, zoals hij deze in zijn strijkkwartetten, pianowerk en symfonieën gestalte gaf. Zonder Beethovens compromisloze opvattingen over muziek was de “Schubert” zoals wij die kennen er niet geweest.

Auteur Robert Joost Willink volgde aan het Amsterdams Conservatorium de opleiding orgel en piano, voltooide daarna zijn studie Kunstgeschiedenis en Musicologie, en promoveerde in Sociale Geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Hij schreef verschillende studies over negentiende-eeuwse Europese reizigers in Centraal Afrika en de etnografische collecties die zij meebrachten: o.a. over de achtergronden van de Nederlandse Congo-collecties (Stages in Civilisation, 2007), over Alexandrine Tinne en haar Soedan-collecties in het Liverpool World Museum (The Fateful Journey, 2011). Ook schreef hij 'Reis naar het noodlot, Het Afrikaanse avontuur van Alexine Tinne' (2012) en 'Graf 106, Reizen in het spoor van de Tinnes' (2014). Met deze biografie van Franz Schubert slaat hij een nieuwe weg in.