Asta's ogen is het verhaal van een gewone, maar daardoor misschien wel exemplarische familie van Indische Nederlanders, die in 1955 vanuit Surabaya naar Nederland vertrekt. Terwijl Asta Hoyer-Fredriks in het voormalige Indie een welvarend leven leidde met een groot huis en bediendes, komt ze hier met haar moeder en zeven kinderen terecht in een contractpension in het Brabantse Oss, een industriestadje waar men op klompen loopt en nog nauwelijks 'zwarte' mensen heeft gezien. 'Begint u maar een patatwinkeltje,' krijgt ze te horen, 'want Nederlanders zijn gek op friet'. Van een warm welkom is geen sprake, maar Asta is vastberaden: ze gaan het redden in Nederland. Ze moeten ook wel, want er is geen weg terug. Indische Nederlanders heten de eerste en best geintegreerde minderheidsgroep van Nederland te zijn. Maar het succesverhaal heeft een keerzijde: in veel Indische families werden de Indo-geschiedenis en -cultuur decennialang doodgezwegen. Asta's ogen wekt beide tot leven. Vanaf het moment dat Eveline Stoel Asta's familiekring betreedt, als vriendin van een van haar vele kleinkinderen, is zij door haar gefascineerd. Hoe zag Asta's leven in Indie eruit? Wat is er precies met haar man gebeurd? Hoe lukte het de familie te integreren in het Brabantse Oss? Als Stoel vragen stelt, stuit ze op het spreekwoordelijke 'Indische zwijgen'. Pas na jaren krijgt ze meer details te horen. Gecombineerd met haar eigen onderzoek vallen de puzzelstukjes op hun plaats.