Professor doctor Rahner S.J., geb. 1904 - over. 30.03.1984.
Een van de invloedrijkste theologen van het Tweede Vaticaans Concilie. Pleitbezorger van een kerk die zich verantwoordt tegenover de kritische vragen van christenen en niet-christenen.
Rahner wil als theoloog iets te zeggen hebben op de problemen van mensen van zijn tijd.
Spreken over God kan niet zonder spreken over mensen in hun concrete situatie.
Rahner heeft veel geschreven, vooral artikelen, over uiteenlopende onderwerpen als Schrift en traditie, het kerkelijk ambt, of 'een humane maatschappij en de kerk van morgen'.

Iets uit de inhoud van dit boek.
'De zeer scherpzinnige maar ongetwijfeld moeilijke wijze waarop Karl Rahner in zijn wetenschappelijke publi-caties zijn gedachten formuleert zou ertoe kunnen leiden, dat men de bron van zijn theologische werkzaamheid in een zuiver speculatieve belangstelling gaat zoeken. Rahner beschouwt zichzelf echter op de eerste plaats zielzorger; hij is sterk betrokken bij wat de gelovige mens werkelijk bezighoudt. Daarom 'vertaalt' hij zijn weten-
schappelijk werk in preken, overwegingen en toespraken. een aantal daarvan zijn in dit boek gebundeld.
Bijzonder duidelijk toont zich hier de eigenlijke inspiratie van de theoloog Rahner:
zijn geestelijke ervaringen en zijn priesterlijke zorg voor zijn medegelovigen.
Wat hij in deze overwegingen zegt over de grote liturgische feesten belicht scherp hun oorspronkelijke kern die ook voor de mens van deze tijd een boodschap inhoudt. De liefde tot God en de naaste, de verscheidenheid van taken in de christelijke gemeenschap, de verhouding van de christen tot de wereld: het zijn onderwerpen die uitgeput schenen maar die hij een nieuwe dimensie geeft. Hij spreekt over een geloof dat werkelijk ingeplant is in deze aarde.
De schrijver spreekt als zijn wens uit 'dat deze kleine stukjes over de theologie van het geestelijk leven ertoe kunnen bijdragen, dat in de lezer een klein beetje geloof, hoop en liefde groeit die het christelijke beproefd doen blijken in het dagelijks leven.

München, september 1966 Karl Rahner'.