In 2002 verscheen het onmogelijke: een vertaling van Finnegans Wake van James Joyce (1882-1941). 'Waar gaat het eigenlijk over?' is een veel gestelde vraag over dit meanderende woordspelingmonster, waar zestig talen in verweven zitten. `Kun je het uitleggen?' Ulysses riep ook al veel vragen op, maar over dat boek zijn inmiddels hele bibliotheken volgeschreven. Zo niet over Finnegans Wake.
Binnenkort verschijnt uit de eerste hand van de vertalers van Finnegans Wake een verslag van hun zevenjarige avontuur, hun reis naar het einde van de Wake. Het is opgezet als een alfabet, waarin binnen het bestek van 26 letters 26 hoofdstukken worden gewijd aan de gordiaanse knopen die het lezen van Finnegans Wake zo moeilijk maar ook zo mooi en de moeite waard maken.
De revue passeren hoofdstukken over de muzikaliteit van Finnegans Wake, over het Nederlands dat Joyce gebruikt, over de hoofdpersonen en de plot, maar ook over de manier van werken van Joyce, zijn leven, de Joyceaanse gemeenschap en over de 29 vertaalmethodes die de vertalers moesten ontwikkelen om dit boek te lijf te gaan. Dit alles op uiterst aanschouwelijke wijze, in de heldere, hilarische stijl die we van Bindervoet en Henkes gewend zijn.
Op deze manier wordt een tipje van de sluier opgelicht, maar dat is al genoeg om de lezer in ieder geval naar binnen te lokken (en dan de deur achter hem dicht te gooien). Zodat hij niet meer hoeft te stoppen op de eerste bladzijde, intussen smachtend naar een straaltje licht.
De cd-rom bij de Finnegancyclopedie bevat alle aantekeningen die de vertalers hebben gemaakt, per regel, bijna per woord uitgewerkt en doorzoekbaar. Plus unieke geluidsopnames van een uitgelezen gezelschap aan voordrachtskunstenaars die fragmenten van de Nederlandse vertaling lezen, onder wie Johanna ter Steege, Jacob Derwig, Erik van Muiswinkel, Toon Tellegen en Kees van Kooten. Als bonustrack is de voor Finnegans Wake grondleggende Ierse ballade Tim Finnegans Wake bijgevoegd, in vertaling gezongen door Dierenpark.