De 'Sumerische' roman Sla de wolven, herder! is geschreven in de eerste oorlogsjaren, jaren waarin Theun de Vries regelmatig moest onderduiken en zijn gedwongen werkeloosheid en machteloosheid zin gaf door het opnieuw tot leven wekken van een man naar zijn hart: een vrijheidsstrijder, een rebel uit het volk, een hervormer. Het werk aan dit grootse epos had ook een escape-functie voor de auteur: hij kon letterlijk ontsnappen naar een andere tijd en een andere beschaving.

Waar thans de woestijnen van Irak en Iran liggen, bloeide meer dan veertig eeuwen geleden het Tweestromenland als een geweldige tuin. Rondom de tempeltorens verrijzen de steden, waar koningen, die zonen van goden heten, met een kaste van priesters en beambten genadeloos heersen. Maar op de akkers zwoegen slaven en boeren in dienst van machtigen, en herders moeten ieder jaar de beste kuddedieren als cijns aan de priesters afstaan. Uit het midden der ontrechten verheft zich een weggelopen slaaf, de jonge Urukagina, die reeds een bewogen leven achter de rug heeft. Onder zijn leiding zal het bewind van hof en tempel omver geworpen worden en hij beklimt als koning van het volk de troon. Zes jaar zal zijn bewind duren, waarin hij vele hervormingen tot stand brengt. Dan zal hij te gronde gaan op het slagveld—in de strijd met een naburig despoot.
Urukagina is een held die werkelijk geleefd heeft, het prototype van een volksstrijder die te vroeg gekomen was.