Keramiek is vandaag populairder dan ooit. Dat is te verklaren door het tactiele karakter van klei. In een wereld die steeds digitaler wordt, gaan we op zoek naar tastbaarheid. De grote belangstelling heeft ook te maken met de archetypische betekenis van de pot: het symbool voor samenbrengen en samenkomen. Deze gegevenheden worden aan elkaar geknoopt in de tentoonstelling Kamer vol klei en de bijhorende publicatie Hands, Eyes, Ceramics. Acht kunstenaars komen aan bod uit wier werk de verbondenheid tussen mens en aarde spreekt. Die komt niet enkel tot uitdrukking in de vorm van objecten zoals de kom en de vaas. Als geen ander materiaal leent klei zelf zich tot thema. Kamer vol klei en Hands, Eyes, Ceramics brengen de verscheidenheid binnen keramiek in beeld. Ze gaan dieper in op het sculpturale werk van vier pioniers die vanaf de jaren vijftig niet alleen de toegepaste keramiek heruitvonden maar bovenal het medium als kunstvorm op de kaart zetten: José Vermeersch, Pierre Culot, Lutgart De Meyer en Rogier Vandeweghe. Daarnaast wordt het werk belicht van vier kunstenaars uit de daaropvolgende generatie die installatie, land art, performance, video en fotografie in keramiek integreren: Anne Ausloos, Nathalie Doyen, Alexandra Engelfriet en Bie Michels. Het is onder invloed van de milieubeweging van de jaren zeventig dat hun aandacht ook uitgaat naar het materiaal, de klei. Ze maken de rijkdom aan verhalen die klei in zich draagt, zichtbaar, en daarmee de kostbaarheid van de aarde.