Prof.dr. Romano Guardini, Verona, 17.02.1885 - München, 01.10.1968.
Het gezin Guardini verhuisde naar Mainz toen hij één jaar jong was (de rest van zijn leven bleef hij in Duitsland wonen).In Mainz werd hij in 1910 tot priester binnen de Rooms-Katholieke Kerk gewijd. Gedurende de 20e eeuw was hij een van de belangrijkste R.K. theoloog èn intellectueel.
'He helped shape Catholic theology between the two world wars and after, as well as the thinking of many non-Catholics of the periode'.

Iets uit dit boek.
'Men kan een robot het kruisteken laten maken of doen neerknielen. Maar ook mensen kunnen zulke handelingen verrichten als robots. Zij horen een schel rinkelen en kloppen zich op de borst, zij zien een kaars-vlam flikkeren of snuiven de walm van wierook op en het licht komt niet verder dan hun netvlies en de geur bereikt slechts hun reukorgaan. Dit alles betekent verval en vervlakking, een vormendienst van houdingen en gebaren zonder zin.
Maar het buigen van de knie kan ook een diepe hulde aan Gods grootheid, het kloppen op de borst een rouw-moedige schuldbekentenis zijn, het woordeloos beschouwen van een brandende waskaars kan tegen een lang lippengebed opwegen, het luiden van een kerkklok en het luisteren naar klokgelui kunnen verheven godsdiens-tige handelingen zijn.
De symbolen die ons in de sfeer van het godsdienstige omringen, de symbolische handelingen die wij verrich-
ten, de symbolen van tijd en plaats waarin wij ons bewegen, zij alle kunnen ontaarden tot zinloos vertoon, inden de mens ze niet 'bezielt'.
Wij moeten weer leren, de zin der heilige heilige voorwerpen bewust te ervaren, de heilige handelingen met lichaam en ziel te 'doen', ze bezield te voltrekken.
Om ons hierbij te helpen, schreef Romano Guardini deze reeks korte beschouwingen, waarvan elk elk in klassieke eenvoud de ziel blootlegt van een dier voorwerpen, houdingen en gebaren, waar wij van kindsbeen af mee vertrouwd zijn, doch die voor ons zo vaak tot reflexen, automatismen en zielloze dingen geworden zijn'.